شعرائے پوٹھوہار

مال دولتاں فیشن ایجاد کیتے نت نویں انداز وی ہر پاسےاونچ نیچ نے رسم و رواج اُلٹے جاری نخرے تے ناز وی ہر پاسےشاندار مسیتاں تعمیر ہوئیاں بانگ اُچی آواز دی ہر پاسےنہیں سوز و گداز سلؔیم آئیاں پڑھی جانی نماز وی ہر پاسے

ظاہر جبّہ دستار چمکار مارن باطن گھپ ہنیری کجھ اوپری جہینہیں کدی اصل دل اپنی خیال کیتا ای کرنا ایں نقل بتیری کجھ اوپری جہیلاویں عطر پر بو مغروریاں دی کھلری چار چفیری کجھ اوپری جہیکریں عیب پر اکڑ یں سلؔیم فروی ایڈی تیری دلیری کچھ اوپری جہی

نبی پاک نی آمد سبحان اللہ انسانیت حیاتی نے راز پاگئیبھٹک رہی سی دنیا زمانیاں تھیں خاب غفلت وچ ستیاں کی بھاگ لا گئیابر رحمت تھیں بدلے رنگ موسماں نے ہوگئی رخصت خزاں بہار آ گئیہٹ گئے ظلمت نے پردے سلؔیم سارے نور و نور اک سجری سویر چھا گئی