عقیل احمد قریشی

اہل سخن بحر خیال وچ مار غوطے لیندے کڈھ جوہر آبدار وچوںحرف نگینے صدف وانگوں پاندے بھید صاحب اسرار وچوںسخن گوئی وچ رکھدے نظر ڈوہنگی رکھدے فن سخن گوہر بار وچوںعزمؔی گوہر نایاب عظیم ملدے کرئیے جاں جاں نظر افکار وچوں

غوطہ زن ہو کے بحر سخن اندر صدف لب لے بحر عمیق وچوںنگاہ بلند تے دل بینا باہجوں آئے کتھوں سوزِ شفیق وچوںساحل سخن تے بکھرے انمل موتی چن لے گوہر مرجان عقیق وچوںفن سخن رکھے کجھ ایسا کمال عزمؔی دوست دشمن کریں تصدیق وچوں